جویدن ناخن
جویدن ناخن یک اختلال محسوب می شود. اگر چه روان شناسان علل این
اختلال را نامعلوم می دانند، اما معتقد هستند که جویدن ناخن یک واکنش روانی به
احساس اضطراب، تنش، خستگی، بی حوصلگی و بی توجهی از سوی والدین و اطرافیان نزدیک
است. این مشکل معمولاً از سه سالگی شروع می شود و میزان بروز آن به تدریج تا ??
سالگی افزایش می یابد. گاه نیز کودک چنین رفتاری را از والدین خود الگو گیری می کند
و به تدریج آن را به صورت عادتی لذت بخش و آرامش بخش ادامه می دهد. منظور از عادت،
رفتاری مقاوم شده است که بارها و بارها تکرار می شود. یک عادت ممکن است گاه به
عنوان یک سرگرمی و گاه به عنوان راهی برای رهایی از اضطراب ها و تنش های روزانه
کودک انتخاب شود. در این صورت، ترک این عادت بسیار سخت خواهد شد. بنابراین، به
والدین توصیه می شود تا از هر گونه غر زدن و یا سرزنشی خود داری نمایند، چرا که غر
زدن یا سرزنش نمودن نه تنها وضع را بهتر نمی کند که آن را بدتر نیز خواهد کرد. باید
توجه داشت که کودکان این عادت را کاملاً غیرارادی و به طور ناخودآگاه انجام می دهند
و به هیچ وجه قصدشان آزردن و برانگیختن دیگران نیست.
والدینی که به نشانه های
اضطراب کودکانشان توجه نشان داده و پیوسته نسبت به این نشانه ها واکنش مناسب نشان
می دهند، به کودکان خود می آموزند که در خانواده یک رابطه حامیانه پایدار وجود
دارد. لذا، این کودکان می توانند به والدین خود تکیه کرده و توانایی سازگاری و
انعطاف پذیری را در خود پرورش دهند.

ادامه مطلب...